ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Στενοχωριέται κανείς να πρέπει να γράψει αυτά τα πράγματα. Για κάθε πατριώτη ‘Ελληνα είναι οδυνηρό (και όχι πάντα εντελώς ακίνδυνο) να ανατμήσει την τραγική πραγματικότητα που βιώνουμε, να βγάζει τη μάσκα από τα γεγονότα και τους ανθρώπους, να απομυθοποιεί πολιτικούς και οντότητες που τις πίστεψε ένας ολόκληρος λαός ή και ο ίδιος. Αλλά ποιος άλλος δρόμος υπάρχει; Μας έχουνε πάρει σχεδόν τη χώρα. Τουλάχιστο να σώσουμε το μυαλό μας. Μόνο αν έχουμε το θάρρος να δούμε κατάματα την πραγματικότητα, μπορούμε και να την πολεμήσουμε.  

Η ελληνική τραγωδία αυτού του καλοκαιριού συνιστά βαρύ πραξικόπημα κατά της θέλησης του ελληνικού λαού και μεγάλο θρίαμβο της Αυτοκρατορίας. Οι εκλογές δεν είναι παρά ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα πραξικοπημάτων κατά της δημοκρατίας στην Ελλάδα που ακολούθησαν το δημοψήφισμα.

«Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ GREXIT»

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΙΓΓΛΕΣΗ* ''Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ GREXIT: ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ''

Ύστερα από πεντέμισι χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, η Ελλάδα βρίσκεται σ’ ένα θανάσιμο αδιέξοδο. Η παραγωγική βάση της οικονομίας έχει διαλυθεί, ο λαός φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται, ενώ το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο απεργάζεται σχέδια – ιδιωτικοποιήσεις τα λένε – για την αρπαγή, αντί «πινακίου φακής», των στρατηγικών υποδομών και του φυσικού πλούτου της χώρας, στερώντας της έτσι τα εργαλεία μιας μελλοντικής ανάπτυξης.  

Η Ελλάδα πρέπει να βγει από τη μέγγενη του ευρω-μάρκου και να αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία της, εισάγοντας σε κυκλοφορία το δικό της νόμισμα, ώστε να πάψει να αποτελεί αποικία χρέους των δανειστών και των διεθνών αγορών. Ο Τζορτζ Φρίντμαν, ιδρυτής του ιστότοπου Stratfor στο βιβλίο του «Η Επόμενη Δεκαετία» γράφει : «Ένα έθνος που δεν ελέγχει το χρηματοπιστωτικό του σύστημα έχει χάσει την κυριαρχία του».  

Η Νομισματική Πολιτική και το Εθνικό Νόμισμα

του Σπύρου Στάλια

Η πλήρης άσκηση της Νομισματικής Πολιτικής και της Δημοσιονομικής Πολιτικής από μια Κυβέρνηση, είναι αυτή που καθιστά ένα κράτος επικυρίαρχο. Η Ελλάδα, από την στιγμή της εισόδου της στην ευρωζώνη έπαψε να είναι επικυρίαρχη. Δεν ασκεί νομισματική πολιτική, και λίαν περιορισμένα ασκεί την δημοσιονομική πολιτική.

Αυτή είναι και η πραγματική αιτία της κατάρρευσης της, και η αιτία που τα προγράμματα της λιτότητας είναι μάταια και την οδηγούν σε μακροχρόνια συντριβή.

Είναι κάτι, που οι τυφλοί από αγραμματοσύνη και δουλικότητα πολιτικοί προς τους τραπεζίτες, δεν μπορούν να αντιληφθούν. Νομίζουν ότι μόνο με την εισοδηματική πολιτική, εξευτελιστικούς μισθούς και μεροκάματα, θα αντιμετωπίσουν την κρίση. Είναι οικονομικά, τουλάχιστον ανιστόρητοι.

Περί Μετωπικής Συμπόρευσης

του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου*

Πολλές οι φωνές σήμερα για ενότητα και δημιουργία Μετώπου. Όμως:

Τι πρέπει να εξυπηρετεί, να ωφελεί αυτή η ενότητα; Μια απλή συνεργασία ή συμπόρευση διάφορων σχημάτων απλά για να παραταχθεί μπροστά στους πολίτες ένα ακόμα συνεργατικό σχήμα, δημιουργώντας την αίσθηση ή την ψευδαίσθηση της συμπα-ράταξης και της ενότητας που επιτεύχθηκε σε συναντήσεις σε κλειστά γραφεία διαπραγματεύσεων; Μπορούν τέτοιες συμφωνίες να ενώσουν τον λαό μας, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πλατύ πλειοψηφικό ρεύμα αντιμετώπισης της πιο βάρβαρης νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας;

Το κωλόπαιδο του Γερμαναρά...

του Δημήτρη Καζάκη

«Πολλές φορές τα ΌΧΙ στην ιστορία έχουν οδηγήσει σε εξελίξεις υπαναχώρησης. Το ΌΧΙ του 1940 ακολούθησε μια τετράχρονη κατοχή.» Τάδε έφη ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη του ALPHATV [26.08.2015]

Δεν με εντυπωσιάζει το πόσο βαθιά ανιστόρητος είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Άλλωστε στις 14 Αυγούστου στη Βουλή ο Τσίπρας δήλωσε κάτι ανάλογο όταν είπε, «ούτε μετανιώνω για τον συμβιβασμό έναντι του χορού του Ζαλόγγου.» Προφανώς οι Σουλιώτες που προτίμησαν να πέσουν στον γκρεμό, παρά να γίνουν χανουμάκια του Αλή Πασά δεν είχαν τις ίδιες ευαισθησίες και προτεραιότητες με τον Τσίπρα. Δεν είχαν την διαπεραστική οξυδέρκεια του Αλέξη. Ήταν τόσο άγαρμποι, ξεροκέφαλοι, γραφικοί και εριστικοί, που εκτιμούσαν την ελευθερία τους περισσότερο από τη δουλεία και μάλιστα την εθελοδουλεία.

Μονόδρομος είναι μόνο η κατάργηση των Μνημονίων.

του Δημήτρη Βουζουναρά

Ο Αλέξης Τσίπρας, μετά την οβιδιακή του μεταμόρφωση στις 13 Ιούλη, δηλώνει πως «Απ’ όλες τις λύσεις που του προτάθηκαν επέλεξε την καλύτερη, δηλαδή την αποδοχή του νέου Μνημονίου».

Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές σε όλους τους πολίτες που θα κληθούν να κάνουν την κρίσιμη επιλογή για το ποιόν δρόμο θα ακολουθήσει η χώρα, είναι ότι η επιλογή της υποταγής στα Μνημόνια ΔΕΝ αποτελεί βιώσιμο δρόμο για τη χώρα, καθότι:

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΑΛΙΑ*

Θα έχετε παρακολουθήσει στην τηλεόραση ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε αναφορά στην επιστροφή στο Εθνικό Νόμισμα. Αναφορά στο Εθνικό Νόμισμα θεωρείται ύβρις.  

Το Εθνικό Νόμισμα λοιδορείται. Κάθε συζήτηση επ' αυτού τους θέματος τερματίζεται εν τη γενέσει της. Στο κείμενο που ακολουθεί προσπαθώ να ερμηνεύσω αυτό το γεγονός.

Η επικυριαρχία ενός κράτους σηματοδοτείται με την έκδοση του νομίσματος του. Δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητη κρατική οντότητα αν πρώτα δεν προηγηθεί η πράξη έκδοσης νομίσματος. Έτσι ένα κράτος, που εκδίδει το νόμισμα του, το όποιο στις διεθνείς αγορές ελευθέρα διακυμαίνεται μετά, γίνεται επικυρίαρχο, ασκεί δηλαδή ανεξάρτητη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική. Ένα κράτος που δεν εκδίδει το νόμισμα του είναι μη πλήρως επικυρίαρχο, δηλαδή δεν ασκεί ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, αλλά ασκεί λίαν περιορισμένη δημοσιονομική πολιτική.

Η κρατική υπόσταση που εκδίδει το νόμισμα της έχει τις παρακάτω θεμελιώδεις υποχρεώσεις:

1. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να διατηρεί το επίπεδο της εθνικής δαπάνης-ζήτησης ανάλογα με το ύψος της απασχόλησης ανθρώπων και πόρων.

2. Η Κυβέρνηση πρέπει να διατηρεί τα επιτόκια σε αυτό το ύψος που να καθιστούν τις επενδύσεις εφικτές.

3. Κάνοντας αυτά η Κυβέρνηση θα πρέπει να αδιαφορεί για το αν ο προϋπολογισμός της είναι ελλειμματικός όσο και αν είναι μεγάλο το έλλειμμα. Αν πάλι χρειαστεί να είναι πλεονασματικός, αυτό πάλι μπορεί να το κάνει.

Οι έννοιες ελλειμματικός ή πλεονασματικός προϋπολογισμός, δεν είναι καλές ή κακές, απλά είναι καταστάσεις για την επίτευξη των στόχων της πλήρους απασχόλησης ανθρώπων, πόρων, παροχής αξιοπρεπών αμοιβών, υψηλής παιδείας και υγείας.

Πάνω σε αυτό το πλαίσιο οικοδομείται η μορφή του Κράτους, με την επιθυμία του Λαού που εκφράζεται μέσω των πολιτικών κομμάτων.

Ποιο είναι το επίδικο ζήτημα των εκλογών που έρχονται;

του Δημήτρη Καζάκη

Το δημοψήφισμα της 7ης Ιουλίου με το αναπάντεχο -ακόμη και για την κυβέρνηση του Τσίπρα- ΟΧΙ του 61,3% εξακολουθεί να βαραίνει το πολιτικό σκηνικό. Έφερε στην επιφάνεια πέρα από κάθε αμφιβολία το βαθύ και αγεφύρωτο ρήγμα που υπάρχει ανάμεσα, αφενός, στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και, αφετέρου, στο σύνολο του επίσημου πολιτικού και κομματικού συστήματος. Όπως αυτό τουλάχιστον εκφράζεται στην τωρινή Βουλή.

Η λαϊκή ενότητα και του κασίδη το κεφάλι

του Γιάννη Γκινοσάτη

Τώρα που η κυβερνητική συμμορία με την αγαστή συνεργασία των λοιπών δοσίλογων, έδεσαν τον ελληνικό λαό πισθάγκωνα για τρεις γενιές τουλάχιστον, η Αριστερή Πλατφόρμα αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αφήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να ιδρύσουν νέο αντιμνημονιακό κόμμα. Για την αριστερή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ η ώρα αυτή ήρθε λίγο βεβιασμένα, διότι τα στελέχη της περίμεναν αφελώς να γίνει πρώτα το συνέδριο για να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους μέσα στο κόμμα, με την κρυφή ελπίδα ότι μπορούν ακόμα και να πάρουν αυτοί τα ηνία στα χέρια τους, οπότε δεν θα χρειαζόταν η Λαϊκή Ενότητα. Τέλος πάντων θα είμαι επιεικής με τα στελέχη της αριστερής πλατφόρμας και δεν θα κολλήσω εκεί, μια και η αναγγελία του νέου κόμματος προκάλεσε κύμα δηλώσεων, εκκλήσεων και προσκλήσεων για την σύμπηξη νέου μεγάλου αριστερού αντιμνημονιακού μετώπου για να κατέλθει στις προσεχείς εκλογές.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΩΣ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ  

Οι εκλογές είναι υποτίθεται η διέξοδος της Δημοκρατίας. Εμένα μου λες! Ο Τσίπρας καλούσε τους Ευρωπαίους να σεβαστούν το αποτέλεσμα των εκλογών που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και αυτοί χλεύαζαν. Ο Τσίπρας προκήρυξε δημοψήφισμα και μετά το έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια. Η λαϊκή θέληση γίνεται σεβαστή όταν τη στηρίζει ισχυρός, οργανωμένος, πολιτικός οργανισμός.

Μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση οι ηττημένοι και οι Βρυξέλλες/Βερολίνο (ΒΒ) έθεσαν δυο στόχους: Να απαλλαγεί ο ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά «βαρίδια» και συνολικά η Αριστερά να αποτελέσει σύντομη παρένθεση, αποτυχημένη εννοείται. Ο πρώτος στόχος επετεύχθη. Ο δεύτερος είναι σε εξέλιξη, έχει σχεδόν ολοκληρωθεί με τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Η υποταγή μπορεί να αποδειχθεί επιλογή αργού θανάτου, επονείδιστου. Να χαθεί και η τιμή και η κυβέρνηση.

ΝΑ ΥΠΕΡΒΟΥΜΕ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Ο Ρουβίκωνας είναι ήδη πίσω μας. Είναι η ώρα των πράξεων. Το στοίχημα, αλλά και η ευκαιρία, ίσως ξεπερνάει τις υποκειμενικές μας δυνατότητες. Όμως ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι μόνο οι προπαγανδιστικές ονειροπαγίδες που θα στηθούν από τα ΜΜΕ και τα φοβικά σύνδρομα που θα αναπαραγάγει το σύνολο του μνημονιακού τόξου.  

Εξίσου μεγάλος κίνδυνος είναι να αποτελέσει μέτωπο συλλογικοτήτων και προσωπικοτήτων και όχι Μέτωπο κοινωνικών δυνάμεων, να εγκλωβιστεί αυτοαναφορικά στα όρια του μικρόκοσμου της αριστεράς. Δε χρειαζόμαστε ένα άλλο «συνεπή» ΣΥΡΙΖΑ ή ένα λιγότερο «σεχταριστικό» ΚΚΕ ή μια περισσότερο «ανοιχτή σε συνεργασίες» ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε …

 Του Γιώργου Αλεξάτου

Κι άλλη μια μνημονιακή κυβέρνηση πέφτει. Όπως η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, όπως η κυβέρνηση Παπαδήμου, όπως αυτή του Σαμαρά, έτσι και η κυβέρνηση Τσίπρα καταρρέει κάτω από την αδυναμία διαχείρισης μιας πολιτικής που βρίσκει αντίθετη τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού.

ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ, ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ

Έχει γίνει πλέον φανερό πως η παρούσα κυβέρνηση, παρά τις όποιες εμμονές της να αυτοπροσδιορίζεται επικοινωνιακά ως «κυβέρνηση της Aριστεράς», έχει δώσει γη και ύδωρ στο διευθυντήριο των Βρυξελλών υιοθετώντας την πλέον νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή πολιτική ολομέτωπης επίθεσης στο λαό και στην κοινωνία. Το θηριώδες Μνημόνιο Τσίπρα που ψηφίστηκε παραμονές Δεκαπενταύγουστου με διαδικασίες εξπρές από τη βουλή (και με τις τροπολογίες-κερασάκι που προστέθηκαν στο «και πέντε») αποτελεί το επιστέγασμα μιας διαδικασίας σταδιακής προσχώρησης του κυβερνητικού επιτελείου στο «άλλο στρατόπεδο» των «εχθρών του λαού», μιας διαδικασίας της οποίας η αφετηρία και τα σημαντικά ορόσημα μπορεί να προσδιορίζονται σε διαφορετικά χρονικά σημεία από τον καθένα, αλλά το τέλος της σίγουρα έλαβε χώρα τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Αυγούστου του 2015.  

Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ 3ΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

Του ΤΑΣΟΥ ΚΑΝΤΑΡΑ*

Το 3^ο μνημόνιο πήρε ψήφο εμπιστοσύνης 222 βουλευτών. Ψήφο ενός ευρύτερου μνημονιακού τόξου στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού της παρούσης Βουλής, αλλά όχι και αντίστοιχης κοινωνικής νομιμοποίησης. Το πώς αυτό το μνημόνιο θα υλοποιηθεί, είναι μια άλλη συζήτηση. Το σίγουρο είναι, πως το κοινωνικό τοπίο στη πορεία εφαρμογής του νέου μνημονίου, αναμένεται να επιβαρυνθεί σωρευτικά και να παράξει ανεπανάληπτες κοινωνικές εκρήξεις. Ο κίνδυνος ολοκληρωτικής καταστροφής της χώρας, είναι πια υπαρκτός. Παραπλανητικές περιγραφές και προσπάθεια εξωραϊσμού της πραγματικότητας, δεν πείθουν κανέναν. Ούτε και όσους, τις τελευταίες μέρες, επιδιδόμενοι σ αυτή την προσπάθεια, θεοποιούν ένα «καλό» λόγο για την ρύθμιση του χρέους μετά το 2022! Εξάλλου δεν πέρασε πολύς καιρός και οι θύμησες είναι ακόμη φρέσκες, όταν οι κ.κ Σαμαράς, Στουρνάρας και Βενιζέλος μιλούσαν για  πρωτογενή πλεονάσματα, ελεγχόμενη διαχείριση του χρέους και έξοδο της χώρας στις περίφημες ελεύθερες αγορές! Και τότε ορθώς δεν τους πίστεψε κανένας.

Τις παλιότερες μνημονιακές πολιτικές τις απέρριψε συνολικά η κοινωνία και δεν προκύπτει από πουθενά, πως στις νέες θα έχει διαφορετική στάση. Και πως θα μπορούσε να γίνει άλλωστε, όταν αυτές εκτόξευσαν το ποσοστό ανεργίας στο 60%! Όταν οδήγησαν σε απώλεια χιλιάδων θέσεων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, καταστάσεις που δεν βίωσε σε τέτοιο μέγεθος η εργατική τάξη μετά την μεταπολίτευση. Όταν οδήγησαν τους περισσότερους συνταξιούχους, σε δικαιούχους ισχνών βοηθημάτων. Όταν μετέτρεψαν τους επαγγελματίες, σε κατηγορία εξαθλιωμένων προλετάριων. Μια μεγάλη τάξη λαϊκών στρωμάτων, που ξεπερνά το 80% και στήριξαν το συγκλονιστικό 62% του ΟΧΙ. Το οποίο θα κινούνταν στα επίπεδα του 80%, αν δε τρομοκρατούνταν ένα μέρος των πολιτών, από τα Στούκας των Θεσμών και των διαπλεκομένων ΜΜΕ. 

Δε θα γίνουμε οι χρήσιμοι ηλίθιοι της εξουσίας

Κάθε σύστημα εξουσίας βασίζεται στην ύπαρξη των χρήσιμων ηλιθίων. Η ηλιθιότητα, με αυτήν την έννοια δεν έχει να κάνει με το χαμηλό δείκτη νοημοσύνης του κάθε ενός αλλά με τον τρόπο που τίθεται μέσα στα πράγματα, δηλαδή το πόσο επιφανειακά τα κατανοεί ή σε πόσο βάθος προσπαθεί να διεισδύσει. Άρα αφορά το πόσο χειραγωγήσιμος καθίσταται. Ο “ιδεώδης” λαός λοιπόν, για ένα σύστημα εξουσίας είναι ο μη- λαός, η μάζα ιδιωτών που είναι έτοιμη να πειθαρχήσει σε μια σειρά εντολών από πλευράς κάποιου τύπου ιερατείου, μιας μυθοποιημένης και ουσιαστικά ανέλεγκτης δημοκρατικά και ορθολογικά ομάδας, που κυριαρχεί στο συλλογικό φαντασιακό άλλοτε διά της προσωπολατρίας, άλλοτε διά της απειλής, του φόβου και των τύψεων. Είτε δηλαδή με ένα στρεβλό ηρωικό πρότυπο, είτε με ένα βαθιά ενοχικό σύμπλεγμα ή και με τα δύο.

ΟΥΤΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ, ΟΥΤΕ ΠΡΟΔΟΣΙΑ… ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΠΛΩΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ !

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ - ΔΕΛΙΒΑΝΗ

Η στροφή τμήματος της κυβέρνησης, κατά 180^ο μοίρες, από την επαναστατική και ενθουσιαστική ατμόσφαιρα του «σκισίματος των μνημονίων», της «εθνικής κυριαρχίας», της κατηγορηματικής «άρνησης της λιτότητας», των προτροπών για ένα «βροντερό ΟΧΙ», συντελέστηκε αστραπιαία, χωρίς να επιτρέψει στον λαό να εξάγει κάποια αληθοφανή συμπεράσματα. Υποθέσεις για πραξικόπημα και για προδοσία είναι, ασφαλώς, στην ημερήσια διάταξη, χωρίς ωστόσο να ικανοποιούν, καθώς πρόκειται σαφέστατα για ένα θέατρο του παράλογου, όπου καμία σκέψη με αφετηρία την κοινή λογική έχει θέση.

Η παρανοϊκή αυτή κατάσταση, την οποία προκαλούν τα μέλη εκείνα της κυβέρνησης, που έγιναν μνημονιολάτρες μέσα σε μια νύκτα, οφείλεται σε δύο ομάδες αιτίων. Πρώτον, στο γεγονός ότι οι εξηγήσεις που οι αρμόδιοι, αλλά και ο πρωθυπουργός προσπαθούν να δώσουν στον, κατά κυριολεξία, «ζεματισμένο» ελληνικό λαό, δεν είναι απλώς ανεπαρκείς αλλά, είναι παντελώς εκτός θέματος. Συγκεκριμένα, υπουργός οικονομικών δήλωσε το πρωί της Τρίτης (11/8), ότι... «αυτή η συμφωνία (τερατώδης κατά γενική, και όχι μόνο ελληνική ομολογία-βλ. στη συνέχεια) είναι η καλύτερη δυνατή»!!! Εξυπακούεται, βέβαια, ότι ο απλός ανθρώπινος εγκέφαλος αδυνατεί να κατανοήσει μια τέτοια δήλωση μετά τα όσα προηγήθηκαν για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, για να γίνει το δημοψήφισμα κλπ., κλπ. Και πριν απ’ όλα, για ποιόν ακριβώς λόγο έπρεπε να καταφύγει η Ελλάδα σε νέα συμφωνία και σε νέο δάνειο (που θα οδηγήσει το χρέος της στο 200% του ΑΕΠ), εφόσον η σαφέστατη λαϊκή εντολή στο πρόσφατο δημοψήφισμα ήταν «ΟΧΙ σε συμφωνία με μνημόνια, και ΝΑΙ σε ρήξη με τους δανειστές»; Εξυπακούεται, ότι θα ήταν προσβλητικό για το 62% αυτών που ψήφισαν το ΟΧΙ να υποτεθεί ότι ήταν σε τέτοιο βαθμό αφελείς, ώστε πίστευαν πως η ρήξη θα μπορούσε να λάβει χώρα εντός της ευρωζώνης! Και, συνεπώς, όταν ο πρωθυπουργός   παρότρυνε τον ελληνικό λαό να τον οπλίσει με βροντερό ΟΧΙ όφειλε να είχε μεριμνήσει για τη συνέχεια αυτού του ΟΧΙ, που αναγκαστικά θα ήταν εκτός ευρωζώνης.

Διαλύουν και ξεπουλάνε κομμάτι-κομμάτι την άμυνα της χώρας

του Δημήτρη Καζάκη

Από τις 31/7 ανεστάλη επ' αόριστο η λειτουργία της 126 Σμηναρχίας Μάχης της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία έδρευε στο Ηράκλειο Κρήτης. 

Η συγκεκριμένη Σμηναρχία, με ζωή 64 χρόνων, είχε υπό τον επιχειρησιακό της έλεγχο το ΝΑ Αιγαίο, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα.

Η απομείωση της Δημοκρατίας για χάρη του Ευρώ

Του Θεόδωρου Σταυρόπουλου*

Είναι επιβεβλημένο οι ελεύθεροι πολίτες να έχουν συναίσθηση ευθύνης για τα πολιτικά πράγματα [Τοις ελευθέροις μεγίστη ανάγκη η υπέρ πραγμάτων αισχύνη] έλεγε ο Δημοσθένης και πιθανόν ο πρωθυπουργός της συγκυβέρνησης, Αλέξης Τσίπρας, να είχε περισσότερη “σοφία” αν έκανε τον κόπο να μελετήσει τον Αθηναίο ρήτορα. Διότι θα ήξερε ότι όσο περισσότερο βασίζεσαι σε δυνάμεις έξω από το λαό σου, τόσο περισσότερο εξουσιάζεσαι απ” αυτές..

Ο άρχοντας δεν πρέπει να λησμονεί τέσσερα πράγματα. Πρώτον, ότι κυβερνά ανθρώπους, δεύτερον ότι κυβερνά σύμφωνα με τους νόμους, τρίτον δεν θα κυβερνά για πάντα και τέταρτο είναι πιστός υπηρέτης της λαϊκής θέλησης.

Ο καλύτερος εταίρος των εκβιαστών

του Δημήτρη Καζάκη

Ο κ. Τσίπρας ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ενδοτισμού, ιδιοτέλειας και εμπαιγμού. Δίκαια η Die Welt έγραφε με πηχυαίους τίτλους την επομένη της ψήφισης του πρώτου μέρους της συμφωνίας θανάτου για την Ελλάδα, ότι για Ευρώπη δεν υπάρχει κανένας καλύτερος εταίρος από τον Τσίπρα. Ποιος άλλος στην Ελλάδα θα μπορούσε να περάσει μια τόσο επονείδιστη συμφωνία με τόσο λίγες αντιδράσεις; Ειλικρινά ποιος άλλος; Μόνο η αριστερά του Τσίπρα.

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΤΕΡΜΑ ΟΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ - ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΧΑΜΕΝΗ

Του ΘΕΜΗ ΤΖΗΜΑ*

Το σύστημα εξουσίας που κυριαρχεί επί της χώρας και το οποίο υπηρετεί πλήρως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ- ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- Ποταμιού έχει ένα μεγάλο φόβο: την έγκαιρη συγκρότηση πολιτικού υποκειμένου, ικανού να εκφράσει το "όχι" του ελληνικού λαού της 5ης Ιουλίου, το οποίο σε λίγο καιρό, όταν θα έχει φανεί πλήρως ο όλεθρος του 3ου μνημονίου και το μέγεθος της αποστασίας Τσίπρα, θα ξεπεράσει και αυτό το 62%.

Γνωρίζουν ότι ένα κόμμα – κίνημα, με αιχμές τη ρήξη με τη νεοαποικιακή εξάρτηση της χώρας, την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης, την επαναθεμελίωση της δημοκρατίας και την κοινωνική δικαιοσύνη θα υλοποιήσει αν όχι βραχυπρόθεσμα μετά βεβαιότητας μεσοπρόθεσμα, μια πραγματική επαναστατική στρατηγική στην ελληνική κοινωνία, συνιστώντας διεθνές πρότυπο.

Απίστευτος Τσίπρας: «Οι θεσμοί που γίνανε 4 από 3, κι ενδεχομένως θα πρέπει να επιδιώξουμε να γίνουν και περισσότεροι!!!»

του Γιώργου Χαλιμούρδα

Καλοκαιριάτικα είδαν πολλά τα μάτια μας. Είδαμε τον κο Τσίπρα με έναν μαγικό  τρόπο να βαφτίζει  το ΟΧΙ ΝΑΙ, είδαμε τον κο Τσίπρα να στηρίζεται στο πολιτικό έκτρωμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΟΤΑΜΙ-ΠΑΣΟΚ για να περάσει το χειρότερο όλων των μνημονίων-ταφόπλακα του ελληνικού λαού και βλέπουμε τον κο Τσίπρα να προχωρά το σχεδιασμό ακάθεκτος. Και ποιος είναι αυτός ο σχεδιασμός; Μας τον είπε ορθά κοφτά. Οι τροϊκανοί είναι φίλοι μας, τους αγαπάμε, αγαπάμε τας Ευρώπας και θέλουμε περισσότερους από αυτούς να μας ελέγχουν, να κανονίζουν τα του οίκου μας, να μας νουθετούν, να μας κυβερνούν. Δηλαδή να γίνει κανονική αποικία των Γερμανών η πατρίδα μας με τις ευλογίες του εγχώριου πολιτικού συστήματος, προεξέχοντος του κου Τσίπρα. Δηλαδή να προχωρήσει η πολιτική ενοποίηση της ΕΕ με λαγό το Τσίπρα και πειραματόζωο τον Έλληνα.

Τελικά από πού παίρνει "γραμμή" ο Περισσός;

του Δημήτρη Καζάκη

Πριν δυό μέρες ο κ. Κουτσούμπας και η παρέα του εδέησε να απαντήσει στο ερώτημα που είχα θέσει μέρες πριν, από πού παίρνει "γραμμή" ο Περισσός; Και απάντησε όπως συνηθίζουν όλοι όσοι έχουν στρατευθεί σε χώρους πολιτικού σκοταδισμού. Με ένα ανώνυμο κείμενο, όπου περισσεύουν οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα επιχείρημα. Μόνο ισχυρισμοί ελέω Γιαχβέ.

ΕΙΝΑΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΗ» Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΤΣΙ ΔΗΛΩΝΕΙ;

Του ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΠΕΡΑ

Το …ισχυρότερο, ίσως, «επιχείρημα», η τελευταία γραμμή άμυνας, τόσο της κυβέρνησης όσο και του πρωθυπουργού και των απολογητών τους για να ψηφιστούν απνευστί τα προαπαιτούμενα μέτρα και το 3^ο και πιο καταστροφικό για το λαό και τη χώρα μνημόνιο, συμπυκνώνεται περίπου στην εξής αιτιολογία: «Αναγκαστήκαμε να το κάνουμε. Τώρα τι θέλετε; Να πέσει η Αριστερή κυβέρνηση και να γίνει αριστερή παρένθεση, όπως θέλει το κατεστημένο; Δεν είναι καλύτερα να κυβερνάει ο …αριστερός ΣΥΡΙΖΑ, παρά οι Σαμαροβενιζέλοι;».

Το «επιχείρημα» θα μπορούσε να έστεκε μια χαρά, αν εξ’ ορισμού δεν βασιζόταν σε πήλινα πόδια κι αν δεν διέστρεφε παντελώς την κοινή λογική και την πραγματικότητα. Αριστερός δεν είναι αυτός που απλά το δηλώνει. Απαιτείται – δυστυχώς ή ευτυχώς - και απόδειξη. Και θέτουμε ευθέως το ερώτημα: Πόσο «αριστερή» μπορεί να είναι μια κυβέρνηση που ψηφίζει και εφαρμόζει αντιλαϊκά μνημόνια και τις ντιρεκτίβες των δανειστών; Και για να το προχωρήσουμε λίγο παρακάτω αναφέροντας μόνο μερικά παραδείγματα:

Σεβαστέ μου Μανώλη Γλέζο ...

Γράφει ο mitsos175

«Μια διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν νίκη των αντιδραστικών δυνάμεων και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όλοι αυτό περιμένουν και λαχταρούν και όλα τα media τα έχει πιάσει ο "πόνος", τι θα γίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ»
 
Μανώλης Γλέζος

Σύντροφε Μανώλη, στενοχωριέμαι πραγματικά, που θα σε λυπήσω, γιατί θαυμάζω τους αγώνες σου. Συμφωνώ με πολλά από αυτά που λες, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τελειώσει. Τελείωσε, γιατί έχασε το λόγο της ύπαρξης του. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι ΑΝΕΛ έγιναν κυβέρνηση, γιατί παρουσιάστηκαν αντίθετοι στα μνημόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Ο μόνος λόγος που παραμένει αυτή η κυβέρνηση είναι γιατί έχει τη στήριξη της αντιπολίτευσης! Και γι αυτό δεν φταίνε, όσοι διαφωνούν με τον αρχηγό, αλλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός που έκανε μια στροφή 180 μοιρών μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, πουλώντας το ΟΧΙ της πλειοψηφίας.
Αλλά ούτε ένας "νέος" σχηματισμός που προέρχεται από το ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την ίδια δυναμική με αυτή που είχε ο Αλέξης τα προηγούμενα χρόνια. Για πάρα πολλούς λόγους.